به دنبالِ پی‌جویی‌هایِ پیشین درباره‌یِ اخته‌زهار/هخته‌زهار، سرانجام، ورودِ دانشورِ شاه-نامه‌شناس و لغت‌شناس، آقایِ دکتر ابوالفضلِ خطیبی، به این بحث ما را در موردِ معنایِ “هخته‌زهار”
جویندگی در پیِ معنا و ریشه‌یِ "هخته‌زهار" و صورت‌هایِ گوناگونِ نگارشِ آن در نسخه‌هایِ شاهنامه به نتیجه‌یِ نهایی رسیده یا بسیار نزدیک شده است. در
اين مطلب نخستين بار در وب‌سايت راديو زمانه منتشر شده است مجلسِ «نقدِ» کتابِ زبانِ باز، نوشته‌ی من (نشرِ مرکز)، در سیزدهِ شهریور ماهِ امسال
مطلب زير نخستين بار در دويچه‌وله فارسی منتشر شده است: باز کردن زبان به روی جهان مدرنیت، بازبودگی است. از این رو داریوش آشوری می‌‌گوید
بخشِ چهارم: جمع‌بنديِ داده‌ها تاکنون پي‌جويي از راهِ زبان‌شناسيِ تاريخي هنوز ما را به نتيجه‌يِ روشنی نرسانده، امّا همچنان ادامه دارد. گزارشِ پيگيريِ آن را
پيگيريِ اين بحث به ياوريِ آقايِ حيدريِ ملايري و جويندگيِ علمي ايشان سبب شد که اين بحث دامنه بگيرد و کسانِ ديگری در آن شرکت
با آن که دو سالی از نوشتنِ يادداشتی در باره‌يِ دو واژه‌يِ «هار» و «زهار» مي‌گذرد ، پي‌جوييِ معنايِ آن دو خاطرِ مرا رها نکرده
بخشِ يکم در بحثی پيرامونِ يکی‌ـدو واژه‌يِ مربوط به حوزه‌يِ سکس‌شناسي (sexology) با دوـ‌سه دوستِ ناديده‌يِ اينترنتي، بحثِ واژه‌يِ «زهار» و معنايِ آن پيش آمد.
از سفر برگشته ام. در این فاصله دوستان نادیده‌ی فراوانی، به گمان‌ام بیشتر از نسل جوان، به این قلم و این وبلاگ با مهر پیام‌هایی
فارسي، دري، تاجيکي، در قرنِ بيستم، سه نام بود برايِ ناميدنِ يک زبان با يک ميراثِ تاريخيِ هزار ساله‌يِ ادبي. اين نام‌گذاريِ سه‌گانه مي‌رفت که،
